Żabka Helenka

Mówią, że najczęściej jest to zaklęty książę.
Nie wiem, czy dobrze mówią.
Nawet w bajkach ludzie powtarzają utarte schematy.
A czy nie może to być zaklęta dziewczyna?
Nawet nie księżniczka, nie przesadzajmy.
Pewnego dnia, kiedy na Skiełku zapadał zmrok, ale przez gałęzie ciągle sączyło się światło zachodzącego słońca, niewielkich rozmiarów żabka trawna skakała koło chaty naszego znajomego staruszka.
Przysypiał już na ławce, ale jedno z jego uważnych niebieskich oczu było na wpół otwarte, więc dostrzegł ruch.
Skakanie bez pośpiechu.
Jeden skok i przystanek.
Być może, żeby się rozejrzeć.
Drugi skok i przystanek.
Być może, żeby popatrzeć na przysypiającego staruszka.
Trzeci skok i żabka znalazła się tuż koło ogromnej jak na jej rozmiary stopy.
Staruszek wiedział, że nie powinien się teraz poruszyć, żeby jej nie przestraszyć.
Cały dzień bolał go ząb i zdawał sobie sprawę, że powinien pójść do dentysty, ale nie miał odwagi.

Czemu?
Ludzie boją się najróżniejszych rzeczy, nawet foteli dentystycznych.
Żaby też mają zęby, zwane lemieszowymi.
Co prawda nie służą im do żucia ani przegryzania, tylko do przytrzymywania.
Ludzie chyba nie wiedzą, czy żaby cierpią na ból zębów.
Ale ta żabka przeczuwała, że coś było ze staruszkiem nie tak.
Nie mógł się już powstrzymać i wydał z siebie cichy jęk.
A wtedy żabka przemówiła.
Tylko nikt nie pamięta, co dokładnie powiedziała.
Krążą opowieści, nigdzie dotąd nie spisane, że była to zaklęta w żabę Helenka.
Przyjaciółka staruszka, w której chyba podkochiwał się za młodych lat.
A przyjaciel zawsze pomaga w potrzebie.
Nawet jeśli to ból zęba i trzeba kogoś pocieszyć, i dodać odwagi, żeby poszedł do dentysty.

Ludzie mówią, że jeśli przyśni się żaba lub jej rechotanie, to dobry znak.
Oznacza, że zła sytuacja się poprawi.
Rechotanie żab to bez wątpienia kojąca muzyka.
A kiedy zaklęta żaba przemówi, na pewno ma coś ważnego do przekazania i warto jej posłuchać.
Staruszek był przekonany, że to Helenka usiadła koło niego w przerwach między leśnym skakaniem i dodawała mu odwagi.

Taka mała, a taka dzielna, pomyślał staruszek i uśmiechnął się szeroko.
Próbował nawet zarechotać w odpowiedzi, ale mu nie wyszło.
A wam by się udało?